Werkbezoek naar het Kibogora hospitaal in Rwanda

Werkbezoek naar het Kibogora hospitaal in Rwanda

Werkbezoek naar het Kibogora hospitaal in Rwanda

Het Dutchteam is dit najaar weer vertrokken voor een 2 weekse reis naar Rwanda. In Rwanda loopt een mooi project in het Kibogora hospitaal. Lelie zorggroep werkt hier samen met Zorgpartners Midden-Holland en het Maasstad Ziekenhuis aan de overdracht van kennis. De werkwijze bestaat deels uit het geven van lessen aan de medewerkers van het ziekenhuis in Rwanda en daarnaast wordt er veel gedaan aan bedside teaching. 

“Tijdens de covid pandemie heeft het ziekenhuis op afstand ondersteuning gehad met lessen via Zoom. Dit wordt nu nog steeds wekelijks gedaan. Gelukkig kan er nu ook weer een fysiek werkbezoek plaatsvinden. Samen met Corrie (NP), Marieke (Fysio), Karin (SEH verpleegkundige) & Florence (IC verpleegkundige) reis ik af naar Rwanda,” vertelt Karlijn Ceelen, verpleegkundige bij Lelie zorggroep.

“De focus ligt deze reis op de bedside teaching, dit houdt in dat we de verpleegkundigen helpen bij het in praktijk brengen van de theorie uit de gegeven lessen. We kijken er erg naar uit om weer aan de slag te gaan met de gemotiveerde medewerkers van het ziekenhuis.”

De medewerkers schrijven blogs over hun reis. Lees je mee?


Blog 1 | 31 oktober 2022

Een goed begin

Na een lange reis zijn we vrijdagochtend vroeg aangekomen in Kigali, de hoofdstad van Rwanda. Daar merkten we direct dat het land in ontwikkeling is. In de hoofdstad valt op dat er meer moderne gebouwen zijn, meer horeca gelegenheden en dat mensen wat ´vrijer´ lijken. Dit neemt niet weg dat er daarnaast nog veel armoede is. In het centrum is een voetgangerszone en staat de naam van de hoofdstad in grote letters, zoals in Hollywood of Amsterdam.

Zaterdagochtend begon onze rit naar Kibogora. We konden niet heel vroeg vertrekken in verband met Umuganda; elke laatste zaterdag van de maand zijn de inwoners van Rwanda verplicht om iets terug te geven aan de gemeenschap, bijv. werken op straat of schoonmaken. Als we eerder waren vertrokken, werden we waarschijnlijk een aantal keer aangehouden. Ook onderweg is te zien dat Rwanda ontwikkelt, want de wegen zijn geasfalteerd. De één wel beter dan de ander, dus er wordt op sommige stukken nog flink gehobbeld. Betere wegen zorgt voor betere bereikbaarheid en meer transport. Ook te hard rijden is er niet meer bij, want dat wordt gezien door één van de vele snelheidscamera's.

In het ziekenhuis aangekomen, zien we direct dat de nieuwbouw enorm gevorderd is. Er hangen rookmelders, brandslangen en -blussers. In tegenstelling tot de fluitjes die in het oude gebouw als brandalarm dienen. In het hele ziekenhuis is een zuurstofsysteem aangelegd. Ook het gipsen van (been)breuken en kinderen met klompvoetjes wordt niet langer door de fysiotherapeuten gedaan, waardoor zij meer tijd hebben om patiënten op de afdelingen te zien.

Het mooiste is misschien nog wel dat tijdens onze eerste kennismaking op maandagochtend de boodschap onverwacht aansloot bij één van onze doelen: zet de verpleegkundigen in hun kracht en werk samen als een team. 

/imagecache/lg/uploads/2022/11/img-20221031-wa0011.jpg /imagecache/lg/uploads/2022/11/img-20221031-wa0017.jpg /imagecache/lg/uploads/2022/11/img-20221031-112459450.jpg


Blog 2 | 8 november 2022

Familieparticipatie

Voor ons in Nederland en binnen onze stichting is er in toenemende mate aandacht voor familieparticipatie bij de zorg voor patiënten. Binnen de cultuur van Rwanda heeft de familie een belangrijke rol bij de zorg rondom patiënten in het ziekenhuis. Dit begint eigenlijk al als iemand thuis ziek wordt en hulp nodig heeft. Vanuit de community ziet men een grote betrokkenheid en verantwoordelijkheid om voor elkaar te zorgen. Niet elke Rwandees heeft voldoende inkomen om de ambulance te betalen als zij vervoerd moeten worden naar het ziekenhuis. Een alternatief is dan om met een lopende ambulance (4 dragers die op hun schouders een patiënt dragen en vervoeren in soort mand van gevlochten touw). Een lopende ambulance kan ook worden ingezet als patiënten vervoerd worden vanuit dorpen in de bergen die moeizaam per auto begaanbaar zijn.

Een patiënt die niet voor zichzelf kan zorgen is voor een groot gedeelte van de dag afhankelijk van zijn familie (caregivers). Zij zijn continu in het ziekenhuis aanwezig om voor hun zieke familielid te zorgen. Zij dragen zorg voor o.a. het wassen van hun geliefde, koken eten en bieden ook ondersteuning bij het eten geven. Daarnaast assisteren ze ook bij het geven van wondzorg, mobiliseren en wisselligging. De familie wordt ook geïnstrueerd om sondevoeding te geven als de patiënt niet meer zelf kan eten of drinken. Belangrijk is hierbij dat de familie de juiste informatie en instructie krijgt over hoe zij de zorg veilig en op de juiste wijze kunnen uitvoeren. Dit vraagt o.a. veel van de communicatievaardigheden van de verpleegkundigen. Daarnaast is de familie belangrijk bij het regelen en betalen van zorgbenodigdheden. Patiënten kopen zelf o.a. hun gazen, naalden en handschoenen bij de apotheek zodat de verpleegkundige een handeling kan uitvoeren. Dit betaalsysteem kennen wij niet in Nederland. We kunnen nog wel wat leren van de familieparticipatie in het Kibogora hospitaal. Heel mooi om te zien hoe zij voor elkaar zorgen!

/imagecache/lg/uploads/2022/11/a6976d7d-43c6-4737-a56a-c4cbaec8675e.jpg /imagecache/lg/uploads/2022/11/d009271f-8540-4164-b94d-631c1331ecb5.jpg /imagecache/lg/uploads/2022/11/8ee81e31-aad5-4fc3-92bb-122fe8ecb11d.jpeg /imagecache/lg/uploads/2022/11/12d0af6a-1633-4848-bde6-e44e01b84e3f.jpg


Het project wordt ondersteund door Stichting Vrienden van Lelie zorggroep.

Lees meer: https://vriendenvanleliezorggroep.nl/wat-wij-doen/zorg-voor-rwanda 

Deel deze post